26 شهریور - سالروز قتل عام فلسطینیان در اردوگاههاى صبرا و شتیلا

    روز26شهریور، به لحاظ تقارن آن با سالگرد کشتار دسته جمعى بیش از پنج هزار مسلمان فلسطینى در ارودگاههاى صبرا و شتیلا، اهمیت ویژه‏اى‏دارد.
روز 26 شهریورماه سال 61، دار و دسته فالانژهاى لبنان و نیروهاى متجاوز اسرائیل در یک عملیات هماهنگ و برنامه‏ریزى شده، طى‏مدت کوتاهى بیش از پنج هزار مسلمان فلسطینى؛ اعم از زن و مرد، پیر و جوان و کودک را قتل عام کردند و در اردوگاههاى صبرا و شتیلا حمام‏خون به راه انداختند.
چهارده سال قبل نیز دقیقاً در همان روز شاه حسین اردنى دستور قتل عام فلسطینى‏ها را صادر کرد و بنابر گزارشهاى‏گوناگون 12 تا 15 هزار فلسطینى را به قتل رساند.
کشتار صبرا و شتیلا پس از کشته شدن »بَشیر جُمَیِّل به وقوع پیوست.
صهیونیستها وى را که مورد اعتماد آنان بود، به عنوان رئیس جمهور برلبنان تحمیل نمودند، تا از طریق این مهره دست نشانده خویش، اوضاع لبنان را تحت کنترل قرار دهند، ولى با قتل وى، نقشه‏هاى شوم‏اسرائیل نقش بر آب گردید و از این رو صهیونیستها به نیروى نظامى توسل جستند.
صهیونیستها از تجاوز خود به لبنان داراى اهداف شومى بودند که على‏رغم تحقّق برخى از آنها، بقیه طرحهایشان با شکست مواجه گردید.
اهداف این تجاوز عبارت بود از:
1- به قدرت رسانیدن فالانژها در لبنان که از وابستگان به صهیونیستها و امپریالیستهاى غربى بوده و بزرگترین مخالفین فلسطینى‏ها و مسلمین‏مى‏باشند.
در همین رابطه ابتدا بشیر جمیل و سپس برادرش امین جمیل حاکمیت را در دست گرفتند.
2- وابسته کردن لبنان به سیاستهاى استعمارى صهیونیستى، از طریق تحمیل یک توافق‏نامه اسارت‏بار که این کشور را به صورت مستعمره‏اى‏براى رژیم تل‏آویو درآورد.
این توافقنامه نیز در پى تلاشهاى کاخ سفید و جورج شولتز وزیر خارجه آمریکا منعقد گردید.
3- سرکوبى تمامى کانونهاى مقاومت در جنوب لبنان تا رود لیطانى که 40 کیلومتر با مرزهاى مشترک فلسطین اشغالى از این سرزمین فاصله‏دارد.
دلیل اصلى این تصمیم جلوگیرى از اقدامات چریکى علیه شهرکهاى یهودى‏نشین بود.
این هدف نیز با تصرف مناطق جنوبى و سپردن‏آن به نیروهاى سرگرد یاغى سعد حدّاد و سرکوبى انقلابیون و مهاجرت اجبارى و تدریجى مسلمانان تحقق یافت.

4- بیرون راندن فلسطینى‏ها از لبنان.
5- ایجاد آرامش کامل و مورد دلخواه صهیونیستها در لبنان از دیگر اهداف تجاوزگران؛ بود؛ زیرا آنها از این طریق مى‏توانستند امنیت
مرزهاى‏خود را حفظ کرده و لبنان را به بازارى براى فرآورده‏هاى خود تبدیل نمایند.
این هدف را باید نهایى‏ترین خواست صهیونیستها به حساب آوردکه به دلیل ایستادگى و مقاومت نیروهاى مسلمان تحقق نیافته است.
البته قتل عام صبرا و شتیلا نخستین جنایت صهیونیستها نسبت به مردم فلسطین نبود، چنانکه آخرین آن نخواهد بود و تا این غدّه سرطانى درقلب جهان اسلام وجود دارد، باید پیوسته منتظر چنین حوادث دردناکى بود، خوشبختانه با به‏پاخاستن ملت رنجدیده فلسطین که به انتفاضه شهرت یافته، فلسطینیان احساس نموده‏اند که باید تنها به نیروى اسلامى خویش متکى باشند تا بتوانند انتقام این شهیدان مظلوم‏خویش را از آن دولت غاصب گرفته و صهیونیستها را به ستوه آورند، باشد تا دیگر کشورهاى اسلامى، همچون ملت ما، احساس آنان را کاملاًدرک نموده و با پشتیبانى از انتفاضه حمایت خود را از آن اعلام دارند.

ویژگی های راهپیمایی روز جهانی قدس در سال 1390

مقدمه

ملت بزرگوار و مسلمان ایران پس از پیروزى انقلاب شکوهمند اسلامى مسأله آزاد سازى فلسطین از چنگال غاصبان قدس را سرلوحه آرمان هایش قرارداده و همه ساله روز قدس را به روز فریاد کشیده بر سر ستمکاران تاریخ تبدیل کرده است.پس از پیروزى انقلاب اسلامى، امام امت در اولین فرصت روزى را براى نجات قدس از چنگال صیهونیست هاى جنایتکار، به عنوان روز قدس تعیین نمودند ودر پیامى فرمودند: روز قدس، روزى است که باید سرنوشت ملتهاى مستضعف معلوم شود باید ملتهاى مستضعف در مقابل مستکبرین اعلان وجود بکنند، باید همانطور که ایران قیام کرد، و دماغ مستکبرین را به خاک مالید، و خواهد مالید، تمام ملتها قیام کنند، و این جرثومه‏هاى فساد را به زباله‏دانها بریزند.

     مقام معظم رهبری نیز در سال 1388 درمورد فلسطین وخاورمیانه جدید چنین پیش بینی کرد :فلسطین آزاد خواهد شد؛ در این هیچ شبهه‌اى نداشته باشید. فلسطین قطعاً آزاد خواهد شد و به مردم بر خواهد گشت و در آنجا دولت فلسطینى تشکیل خواهد شد؛ در اینها هیچ تردیدى نیست؛ اما بدنامى آمریکا و بدنامى غرب برطرف نخواهد شد. اینها همچنان بدنام خواهند بود. شکى نیست که بر اساس حقایقى که خداى متعال تقدیر کرده است، خاورمیانه‌ى جدید شکل خواهد گرفت. این خاورمیانه، خاورمیانه‌ى اسلام خواهد بود...                        8/12/ 88

متفاوت بودن روز جهانی قدس امسال

   امسال جهان اسلام در حالی برای برگزاری راهپیمایی روز جهانی قدس آماده می‌شود که خانه تکانی شدیدی در کشورهای عربی انجام شده و رژیم‌های دیکتاتوری یکی پس از دیگری سرنگون شده و به زباله‌دانی تاریخ پیوسته‌اند. ملتهای مسلمان و عرب در خروش بی سابقه خود که از تونس آغاز و به سقوط رژیم بن علی انجامید، حرکتی را آغاز کردند که اکنون به دو مینوی رژیم‌های خودکامه عرب مشهور شده است. امسال در آستانه روز جهانی قدس، دیگر اثری از رژیم‌های مزدور غرب و رژیم صهیونیستی در تونس، مصر و لیبی نیست و کشورهای دیگر نیز در تکاپوی مبارزه با دیکتاتورها و خودکامه‌هایی هستند که همواره به عنوان حامیان سازش با رژیم صهیونیستی بوده و پایه‌های صهیونیسم را در کشورهای اسلامی تحکیم می‌بخشیدند.
روز قدس امسال به دلیل تحولات سریع و چشمگیری که به همت قیام ملتهای مسلمان رقم خورده از اهمیت ویژه‌ای برخوردار گردیده زیرا بزرگترین مانع در کشورهای عربی که همان رژیم‌های وابسته بودند، اکنون از سر راه برداشته شده و ملتها برای فریاد علیه رژیم صهیونیستی و حمایت از ملت فلسطین از آزادی عمل برخوردار گشته‌اند. از سوی دیگر وضعیت داخلی رژیم صهیونیستی هیچگاه چنین آشفته نبوده و ارکان صهیونیستها به واسطه مخالفتهای داخلی، اینچنین در معرض تزلزل قرار نداشته است. محافل خبری در بررسی وضعیت و توانمندی ملتهای مسلمان در مقابله با رژیم صهیونیستی در آستانه روز جهانی قدس، موازنه را برخلاف سالهای گذشته ارزیابی کرده و آنرا به نفع جهان اسلام و ملت فلسطین ارزیابی می‌کنند. خبرهای رسیده از کشورهای اسلامی حاکی است که ملتهای مسلمان امسال فارغ از سلطه رژیم‌های دیکتاتور، برای خیزش میلیونی علیه رژیم صهیونیستی در روز قدس آماده می‌شوند.

خیزش میلیونی مصری‌ها علیه رژیم صهیونیستی در روز قدس

فعالان مصری خواهان تظاهرات میلیونی روز جمعه با هدف اخراج سفیر رژیم صهیونیستی از قاهره شدند. به گزارش سایت اینترنتی المحیط، فعالان سیاسی و تحصن‌کنندگان مصری، اعلام کردند که روز جمعه قرار است تظاهراتی میلیونی مقابل سفارت رژیم صهیونیستی در قاهره با هدف درخواست برای اخراج سفیر این رژیم از مصر و احضار سفیر مصر از اراضی اشغالی برگزار شود. این در حالی است که تظاهرکنندگان مصری برای پنجمین روز با تجمع مقابل سفارت رژیم صهیونیستی در قاهره بار دیگر خواهان اخراج سفیر این رژیم شدند.
برخی از تظاهرکنندگان نیز به سمت منزل سفیر رژیم صهیونیستی حرکت کردند و خواهان تحصن مقابل منزل این سفیر تا زمان خروج وی از مصر شدند. جنبش جوانان 6 آوریل مصر اعلام کرد که به تحصن نامحدود خود ادامه می‌دهد. تظاهرکنندگان همچنین پرچم رژیم صهیونیستی را با سر دادن شعارهایی علیه این رژیم سوزاندند. آنها اعلام کردند که عذرخواهی شیمون پرز، رئیس رژیم صهیونیستی به دلیل حمله نیروهای این رژیم به سربازهای مصری و کشته شدن چند تن از این سربازها کافی نیست. از سوی دیگر گروه‌های سیاسی مصر، برگزاری کنفرانسی گسترده را با حضور تمامی گروهها در مقر پارلمان این کشور برای بررسی موضع رسمی دولت مصر در قبال تجاوزهای رژیم صهیونیستی در منطقه سینا خواستار شدند. در این کنفرانس قرار است300 شخصیت سیاسی به همراه اعضای دولت مصر حضور پیدا کنند. این در حالی است که روزنامه یدیعوت آحارونوت، گزارش داد: تعدادی از جوانان مصری با تجمع مقابل سفارت رژیم صهیونیستی در قاهره به پایین آوردن پرچم رژیم صهیونیستی از بالای سفارتخانه این رژیم در قاهره و کنسولگری آن در اسکندریه اعتراض کردند. تظاهرکنندگان همچنین خواهان اخراج سفیر مصر از اراضی اشغالی در واکنش به اقدامات مصری‌ها شدند. در همین حال یک عضو اخوان المسلمین مصر گفت: پیش‌بینی می‌کنم به اذن خدا تظاهرات میلیونی در روز قدس برگزار خواهد شد و مردم آزاد شده مصر یکصدا با همه امت اسلام علیه این رژیم فریاد بزنند. "کمال هلباوی" افزود: فردا جمعه شلوغی در قاهره و سایر شهرهای مصر خواهد بود و جوانان و مردم خیابان‌های مصر را در روز قدس پرخواهند کرد. این عضو اخوان المسلمین به اقدام شجاعانه جوان مصری در پایین کشیدن پرچم اسرائیل از سفارت این کشور در قاهره اشاره کرد و گفت: ملت مصر نمی‌خواهند رابطه‌ای با رژیم صهیونیستی داشته باشند و معاهده کمپ دیوید را رد می‌کنند. وی افزود: آنچه که جمهوری اسلامی ایران انجام داد و سفارت اسرائیل را در تهران به سفارت فلسطین تبدیل کرد ما هم در مصر همان کار را خواهیم کرد. هلباوی گفت: همه توافق نامه‌ها با رژیم صهیونیستی کان لم یکن تلقی خواهد شد. وی تاکید کرد: رژیم صهیونیستی باید خواب گذشته را ببیند؛ رابطه با اسرائیل باید قطع شود و این خواست ملت مصر است.

روزقدس درترکیه

تجمع مردم روزه‌دار ترکیه در روز قدس مقابل سفارت رژیم صهیونیستی در آنکارا
شماری از نهادهای مدنی فعال در آنکارا در صددند در آخرین جمعه ماه مبارک رمضان و همزمان با روز جهانی قدس، برای جلب توجه جهانیان به جنایات رژیم صهیونیستی علیه مردم مظلوم فلسطین و آزادی قدس، بعد از برگزاری تظاهرات، روزه خود را در مقابل سفارت این رژیم در آنکارا افطار کنند. به گزارش ایرنا، یکی از مسوولین برگزاری این تظاهرات گفت: همزمان با برادران مسلمان خود در شهرهای اسلامبول، قونیه، ازمیت و چند شهر دیگر ترکیه، در آنکارا نیز مراسمی برای زنده نگاه داشتن روز جهانی قدس برنامه ریزی شده است. او گفت: محل تجمع مسلمانان آنکارا برای اعتراض به جنایات رژیم صهیونیستی و اشغال خاک فلسطین، همواره مقابل نمایندگی سیاسی این رژیم در آنکارا بوده و به همین علت در نظر داریم، روز قدس را نیز در نزدیکی این محل برگزار کنیم تا نشان دهیم، قدس متعلق به مسلمانان است و هیچگاه اجازه نخواهیم داد، این مکان مقدس طعمه صهیونیست‌ها شود.
این سخنگو افزود: معترضین ضمن حضور در مقابل این محل، اعتراض خود به اشغال قدس و خاک فلسطین از سوی رژیم صهیونیستی را اعلام کرد و سپس بر سفره افطاری که دعای ویژه آن "لعن بر رژیم صهیونیستی" است، خواهند نشست.

جنگ داخلی دراسرائیل

    مصوبه کنست صهیونیست ها جنگ پنهانی را میان شهرک نشینان صهیونیست و نیروهای ارتش اسرائیل دامن زد. ژنرال موشه بوغی یعلون رئیس ستاد ارتش رژیم صهیونیستی اعتراف کرد که آغاز تخلیه و برچیدن شهرک های صهیونیست نشین خطرات فزاینده ای درپی خواهد داشت که یکی از آنها سرپیچی نیروهای ارتشی از انجام دستورات به سبب تحریک خاخام هاست و این در حالی است که سازمان موسوم به دایره اراضی «اسرائیل» به شهرک نشینان صهیونیست وعده داده است که آنان را در منطقه النقب سکونت دهد و به کشاورزان نیز اجازه می دهد که کماکان زمین های کشاورزی خود را در داخل اراضی اشغالی 48 در دست خود نگه دارند و به زراعت خود در آنجا ادامه دهند.به رغم همه این وعده ها، اجرای طرح عقب نشینی یکجانبه و تخلیه شهرک های صهیونیست نشین در نوار غزه می تواند به درگیری میان صهیونیست ها بیانجامد. پیش از این، ژنرال موشه یعلون با درخواست از کلیه جناح های سیاسی در اسرائیل به کنار گذاشتن ارتش از این قائله، نسبت به وقوع چنین درگیری هشدار داده بود. اگرچه آغاز انتفاضه موجب شد که فرعون شهرک سازی (شارون) از بخشی از آرمان های توسعه شهرک های صهیونیست نشین خود دست بکشد، ادامه این قیام می تواند به افزایش تندروی گروه های کوچک و تندروی صهیونیست منجر شود که روزنامه های اسرائیلی با انتشار خطر تهدید به قتل شارون درصدد اعلام خطرناک تر شدن این وضع بودند.این احتمال هم وجود دارد که مسئله از این بزرگ تر و عمیق تر باشد و به درگیری داخلی میان این احزاب بیانجامد و زمینه برای بحرانی تر شدن وضعیت و رسیدن آن به مرز وقوع درگیری داخلی در اسرائیل فراهم گردد. اگر کابینه رژیم برای تخلیه تا سپتامبر سال آینده میلادی به اجرا بگذارد، احتمال بسیاری وجود دارد که نظر شهرک نشینان صهیونیست نسبت به دولت عبری تغییر کند. نشانه های این امر را می توان در اعتراف سخنگوی اداره زندانهای رژیم صهیونیستی به وضوح مشاهده کرد. این سخنگو در تاریخ 19 اکتبر سال جاری میلادی اظهار داشت، سازمان زندان های رژیم صهیونیستی دستوری دریافت کرد مبنی بر این که خود را برای بازداشت صدها شهرک نشینی که با امر تخلیه مخالفت کنند، آماده کند. باید به یاد داشته باشیم که شمار شهرک نشینان صهیونیست ساکن منطقه نوار غزه در حدود 1500 تن است. آیا طرح تخلیه می تواند سرآغاز جنگ داخلی در جامعه اسرائیل باشد یا آن که به افزایش فعالیت احزاب تندرویی مانند جنبش «کاخ» - که فعالیتش ممنوع اعلام شده است - یا احزابی مانند «وحدت ملی» دامن می زند و آنان به سبب قدرت تأثیر گذاری شان بر ارتش اسرائیل به گروهک های مسلح شبه نظامی تبدیل شود، یا احتمال بروز تحولات دیگری وجود دارد، باید منتظر ماند و شاهد حوادث سال آینده بود.

این احزاب تندرو و جنبش های راستگرای صهیونیست به هر اقدامی که دست بزنند و تأثیر آن بر آینده جامعه صهیونیستی هرچه باشد، مسئولیت اصلی بر گردن جنبش صهیونیسم است، زیرا شاخه ای که شیطان می کارد شاخه های جدیدی از نژادپرستی و تندروی پدید می آورد. نباید فراموش شود که جناح های مختلف صهیونیستی از چپ گرفته تا راست در راهبردها و سازوکارها با یکدیگر هیچ تفاوت اساسی ندارند. این نکته را هم نباید از نظر دور داشته باشیم که حزب لیکود در تعمیق گرایش های میهن پرستی افراطی در داخل جامعه اسرائیل به ویژه در میان احزاب و تجمعات کوچک مذهبی سهم بسزایی داشته است. از زمانی که این حزب در سال 1977 قدرت را در رژیم صهیونیستی به دست گرفت تا طبیعت نظامی گری را در کلیه عرصه های زندگی صهیونیست ها تعمیق بخشد، کوشید تا پدیده موسوم به «فردپرستی» از جمله به وسیله برجسته ساختن نقش شخصیت های تاریخی لیکود در جامعه صهیونیستی رواج یابد. بنابراین شعارهای جوانان صهیونیست از شعارهای عمومی جنبش نژادپرست صهیونیستی به شعار «بیگن، بیگن» تغییر ماهیت داد.

در این سال جنبش های تندرو جناح راست رژیم صهیونیستی از جمله گروهک کاخ به رهبری مائیر کاهانا که چند سال پیش ترور شد، نفوذ گسترده ای در میان شهرک نشینان صهیونیست پیدا کرد. این نفوذ بر پایه برنامه های حزب لیکود صورت گرفت که در آن بر ضرورت رهایی از دست آنچه آنان را «گوییم» یعنی غریبان تأکید شده است. این حزب همچنین تأکید کرده است که «ارض موعود» باید به صورت کامل در اختیار یهودیان باشد. بر کسی پوشیده نیست که مقصود از این غریبان فلسطینیان و صاحبان اصلی و قانونی سرزمین فلسطین است.
این اندیشه ها که لیکود با وجود تأکید فلسطینیان بر تمسک به اراضی شان به آن پایبند مانده و همه قطعنامه های بین المللی را که از سال 1947 به تصویب رسیده و در آنها بر حق فلسطینیان در تشکیل دولت مستقل ملت فلسطین در خاک این سرزمین تأکید شده، نادیده گرفته است و نیز این نژادپرستی که همه قطعنامه های بین المللی را زیرپا گذاشته و تمام توان نژادپرستانه یهودیان را برای نقض حقوق انسانی فلسطینی و غصب همه حقوق ملی این ملت ستمدیده، همچنان رشد یافته و با کمک شبه نظامیان مسلح و با توطئه حزب لیکود که در سال های اخیر وارد بازار معامله صلح و ثبات در منطقه شده، به قدرت زیادی دست یافته است، اما آیا گرگ همیشه می تواند از لباس میش استفاده کند و شناخته نشود؟!

جنبش های مذهبی یهودی بر این باورند که تغییر زبان شارون و پافشاری وی بر عقب نشینی از نوار غزه، خیانت به اصول مشترکی است که میان آنها و لیکود پیوند ایجاد می کرد به همین سبب این احزاب از ائتلاف شیطانی خود با شارون کناره گیری و نیروی خود را برای مقابله با تصمیم وی بسیج کردند و این مسئله تا بدانجا رسید که روزنامه های صهیونیستی از توطئه تندروهای راستگرای صهیونیست برای ترور شارون پرده برداشتند.
حزب لیکود اصلی ترین عامل افزایش تندروی صهیونیست ها تلقی می شود، اما این تندروی بالاخره مانند جادوی جادوگر به خود او زیان رساند تا آنجا که حزب کار و جناح چپ رژیم صهیونیستی آمادگی خود را برای به دست گرفتن قدرت به ویژه از راه توسعه روابط خود با برخی فلسطینیان که براساس معیارهای صهیونیستی آمادگی خود را برای به دست گرفتن قدرت به ویژه از راه توسعه روابط خود با برخی فلسطینیان که براساس معیارهای صهیونیستی میانه روتر تلقی می شوند، نشان داده اند. کار به جایی رسیده است که رهبر حزب کار صریحا از حضور گسترده نظامیان صهیونیست در اراضی اشغالی 1967 انتقاد کرده و نسبت به بروز تغییر جمعیتی در داخل خط سبز (مناطق اشغالی 1948) به سبب ادامه شهرک سازی ها و افزایش بحران اقتصادی «اسرائیل» هشدار داده است.

گمان می رود که درگیری میان شهرک نشینان صهیونیست و کابینه شارون یا هر کابینه صهیونیستی دیگری، با درگیری بر سر وضعیت شرکت آب «اسرائیل» آغاز خواهد شد. این شرکت امتیازهای زیادی از جمله تخفیف ویژه در قیمت آب به شهرک نشینان صهیونیست داده است و فقط یک نهم حق آب آشامیدنی و یک سوم آب زراعی را که از ساکنان داخل خط سبز دریافت می شد، از آنان دریافت می کند. جالب آن که قیمت آب بهای دریافتی از صهیونیست ها در داخل خط سبز بسیار کمتر از آن قیمتی است که از فلسطینیان دریافت می شود. شهرک نشینان صهیونیست افزایش قیمت آب بها را سرآغاز تنگ کردن مجال فعالیت های اقتصادی خود می دانند که این امر گرایش های افراطی را در میان آنان تقویت می کند و این امر مانع از خروج جزئی نیروهای ارتش صهیونیست ها از مرزهای مصر و گذرگاه ایرز و دیگر گذرگاه های خارجی نوار غزه می گردد. مضاف بر آن که به گفته یکی از مقامات اداره زندان رژیم صهیونیستی، احتمال می رود صدها شهرک نشین مخالف طرح تخلیه به همین علت بازداشت شوند. همه این اقدامات به افزایش افراط گری در جامعه صهیونیستی دامن خواهد زد. به نظر می رسد که اقدامات مربوط به تخلیه شهرک نشینان نیازمند فراهم آوردن امنیت برای شهرک نشینان در زمان تخلیه و پس از ایجاد خلاء ناشی از عقب نشینی ارتش «اسرائیل» باشد. چنین تضمینی با ادامه بمباران و گلوله باران مناطق فلسطینی نشین و پیگیری سیاست قتل عام فلسطینیان ساکن نوار غزه حاصل نشده است، به ویژه که این منطقه دژ تاریخی جنبش های حماس و جهاد اسلامی است و به نظر می رسد که این منطقه کاملا آماده مقاومت است و حتی حملات هوایی هم بر ضد این منطقه کاری از پیش نبرده است و همین امر شارون را وادار کرد که آن تصمیم بسیار تلخ و دشوار را بگیرد. بسیاری از رهبران با نفوذ حزب کار بر این باورند که عقب نشینی یک جانبه از نوار غزه یک خودکشی است که نتایج آن قابل پیش بینی نیست. این امر نشان می دهد که نگرانی های امنیتی جناح چپ اسرائیل تا چه اندازه است، آنچه این دیدگاه را مورد تأکید قرار می دهد انتشار بیانیه ای از سوی شماری از شخصیت های مهم جناح چپ رژیم صهیونیستی و موافق با جریان عقب نشینی از جمله افراییم سینه از نمایندگان حزب کارگر در پارلمان این رژیم و ایلان لیبوویچ از اعضای حزب میانه روی شینوی، است.زئیف شیو تحلیلگر امور نظامی روزنامه صهیونیستی هاآرتص و برخی از شخصیت های سیاسی فلسطینی نزدیک به یاسر عرفات نیز بر این باورند که برای انجام عقب نشینی بهتر است که با تشکیلات خودگردان در این باره گفت وگو شود تا راه های تخلیه شهرک نشینان صهیونیست و عقب نشینی نیروهای نظامی ارتش «اسرائیل» از نوار غزه بررسی گردد و در مقابل طرف فلسطینی نیز تضمین دهد که وضعیت دستگاه های امنیتی خود را اصلاح کرده و مسئولیت حفظ نظم در نوار غزه پس از عقب نشینی را برعهده بگیرد.

گمان می رود یکی از اهداف پنهانی امضاکنندگان یادداشت مذکور، تلاش برای شکستن هیبت مقاومت مسلحانه از طریق سازمان های امنیتی تشکیلات خودگردان باشد، در صورت موفقیت این پروژه، بحران اجتماعی در جامعه صهیونیستی به «شریک فلسطینی» منتقل و تصمیم برای عقب نشینی نیز از سوی «اسرائیلی ها» پذیرفته می شود. اما احتمال وقوع چنین حادثه ای از یک سو به سبب تفکر عقلایی حاکم بر مقاومت فلسطین که با درگیری داخلی و هرج و مرج مخالف است و از سوی دیگر با توجه به ادامه وحشی گری شارون و مخالفت وی با هرگونه مذاکره با طرف فلسطینی بسیار ضعیف می نماید. زمان آغاز عقب نشینی که ماه ژوئیه سال 2005 اعلام شده، نزدیک است تا آن هنگام امور همچنان پنهان باقی می ماند. احتمال اهمال و فردافکنی از سوی صهیونیست ها به بهانه خطرات احتمالی پس از عقب نشینی و نیز فرصت طلبی و سیاست بازی های رژیم صهیونیستی در این امر بر کسی پوشیده نیست. رژیم صهیونیستی از این راه تلاش می کند در هر مذاکره ای با طرف فلسطینی امتیازات تازه ای به دست آورد. رژیم صهیونیستی در گذشته نیز همه توافقاتی را که با طرف فلسطینی امضا کرده بود، به حالت تعلیق درآورده و بار دیگر مناطق زیر نظر تشکیلات خودگردان را بار دیگر اشغال کرد و دولت فلسطین را در چند متر داخل ساختمان استانداری رام ا... - که یاسر عرفات در آن به سر می برد - به محاصره درآورد، بدون آن که بداند رؤیای فلسطینیان برای تشکیل دولتشان بسیار بزرگ تر از همه ابزارهای محاصره و قوی تر از هر زرادخانه نظامی و هسته ای دیگر است.

به گزارش اسلام تایمز، روزنامه عبری زبان هاآرتص با اعلام این خبر افزود: درحالی که اعتراضات داخلی در اسرائیل چهارمین هفته خویش را پشت سر می گذراند ، ترتیب دهندگان اعتراضات داخلی در اسرائیل خودشان را برای برگزاری تظاهرات 500 هزار نفری آماده می کنند.این تظاهرات 500 هزار نفری بعد از آن برگزار خواهد شد که بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی از تشکیل یک تیم کارشناسان برای تقدیم توصیه ها به هیات وزیران اجتماعی و اقتصادی درخصوص تصمیمات اتخاذ شده برای حل گرانی و وضعیت بد معیشتی خبر داد.

روزنامه مذکور به نقل از نتانیاهو افزود: من درک می کنم که نیاز به تغییر عقیده های اقتصادیم است.همچنین نتانیاهو با پرفسور مائنیل تراختنبیرگ رئیس تیم گفتگو با معترضان نشستی را برگزار کرد و بعد از این نشست گفت : ما نباید بحران اقتصادی بین المللی را با نبود یک راه حل برای مشکل داخلی مان دخیل کنیم.اشاره می شود، اعتراضات داخلی در اسرائیل پس از آن شدت گرفت که بحران گرانی مسکن و وضعیت بد معیشتی صهیونیستها روز به روز بدتر شد و مقامات صهیونیست برای حل این بحران ها ساکت نشستند

فروپاشی سه ضلعی امنیت اسرائیل

    تقریباً نزدیک به یک قرن است از بدو دسیسه‌چینی و نطفه‌گذاری غرب برای تولد مولود ناپاک رژیم صهیونیستی می‌گذرد. در طول این مدت همواره راهبرد غرب در این منطقه‌ی حساس از جهان دو ویژگی و خصیصه بیشتر نداشته است: یکم، امنیت انرژی و دوم امنیت رژیم صهیونیستی. این رویکرد با وجود افول امپراطوری بریتانیای کبیر در سال 1971م و عقب‌نشینی آن از کلیه‌ متصرفات خود به ایالات متحده آمریکا واگذار شد و آمریکا نیز ظرف این چهار دهه همواره بر راهبرد بریتانیای کبیر که همان امنیت انرژی و امنیت رزیم صهیونیستی بوده پافشاری کرده است.البته ایالات متحده‌ آمریکا با ایفای نقش برتر و با ایجاد کمربند امنیتی از دوره‌ هایله سلاسی در اتیره به عنوان قدرت برتر و متضامن امنیت رژیم صهیونیستی عمل کرده است.
این ویژگی با انعقاد قرارداد ننگین کمپ دیوید در سال 1979م تقویت گردید و با انعقاد قرارداد خفت‌بار ملک حسین اردنی با رژیم صهیونیستی در دهه‌ 80 م پس از خاتمه بخشیدن به جنگ‌های ارتش‌های عربی علیه صهیونیست‌ها در سال 1973م که به اضمحلال کامل این ارتش‌ها انجامید، نقش بلامعارض رژیم صهیونیستی را در منطقه‌ی خاورمیانه به عنوان متحد استراتژیک ایالات متحده آمریکا تقویت بخشید.

این وضعیت بعدها با افول نظام دوقطبی و برچیده شدن اردوگاه شرق در سال 1991م به عنوان حامی اعراب در نزاع علیه صهیونیست‌ها بیش از پیش تقویت گردید و به زعم باطل غرب و رژیم صهیونیستی با ورود اعراب به ویژه سلطه ی فلسطین به مذاکرات بی‌نتیجه از اسلوتا آناپلیس و روند غیر مستقیم و مستقیم آن در دوره‌ی اوباما به دنبال هضم و جذب رژیم صهیونیستی در اراضی اشغالی بودند که نقشه‌ی آنان نقش بر آب شد و امروز رژیم صهیونیستی را به ورطه‌ی نابودی کشانده است.این‌که این مسیر پر فراز و فرود چگونه پدیدار گشته است، باید گفت ریشه و اساس این دستاورد شگرف و پیروزی بزرگ در نهضت مقدس رهبر کبیر انقلاب اسلامی(ره) است که همانا مبارزه‌ خستگی‌ناپذیر با جرثومه‌ی فساد و غده‌ی سرطانی صهیونیستی را آغاز کرد و امروزه به عنوان فرهنگ مقاومت در جای‌جای جهان علی‌الخصوص جهان اسلام نهادینه گشته است.بدین سان با پایداری انقلاب شکوهمند اسلامی نخستین ضلع از اضلاع سه‌گانه‌ی اتحاد استراتژیک با رژیم صهیونیستی در سال 1979م فرو ریخت و به یمن شگل‌گیری مقاومت پیروزی اسلامی در جنوب لبنان گام‌های بلند و استوار پیروزی یکی پس از دیگری از سال 2000م با عقب‌نشینی رژیم صهیونیستی به پشت مرزهای آبی در جنوب لبنان و سپس تابستان 2006 م در جنگ 33 روزه و در نهایت امر در زمستان 2008 در جنگ 22 روزه کامل گردید و شکست ارتش اسرائیل و تجسم شکست‌ناپذیری چهارمین قوه‌ی قهریه‌ی جهان حتمی و یقینی گشت.از این پس با تجاوز یگان دریایی رژیم صهیونیستی به کشتی مرمره در آب‌های آزاد بین‌المللی در سال 2009م که به کشته شدن 12 نفر از مسلمانان ترکیه و مجروح شدن نزدیک به 50 تن از حصارشکنان غزه‌ خونین انجامید ضلع دوم مثلث اتحاد استراتژیک با رژیم صهیونیستی نیز شکسته شد و بدین ترتیب میان ترکیه و رژیم صهیونیستی شکافی عمیق ایجاد کرد.با سقوط مبارک، مصر نیز به عنوان ضلع سوم این اتحاد شوم فرو ریخت و با سقوط پازل امنیتی رژیم صهیونیستی، سونامی ناامنی بر اراضی اشغالی مستولی گشته و چنان‌چه رهبر اتقلاب اسلامی اشاره کردند رژیم اشغالگر قدس امروزه در محاصره‌ی کشورهایی که برای مقابله با آن انگیزه دارند قرار گرفته است.
با سقوط مبارک دومینوی سیاسی جهان عرب کلید خورده است تا آن‌جا که یکی از فرماندهان ارتش صهیونیستی گفته است "اسرائیل پس از سقوط مبارک در آتش قرار گرفته است. " فهم این مفهوم با رخنه‌ی چهار جوان فلسطینی در روز نکبت (یوم النکبة) به قلب رژیم اسرائیل یعنی حیفا و تل‌آویو بدون برخورد با موانع امنیتی حکم آغاز شمارش معکوس نابودی رژیم صهیونیستی را دارد.با این وجود آمریکا و رژیم صهیونیستی در شرایط کنونی چاره‌ای جز عقب‌نشینی تاکتیکی و پذیرش مشروعیتی نیم‌بند با قیمومیت صهیونیست‌ها برای فلسطینیان نمی‌بینند تا بدین سان راه فرار رو به جلو را برای خود هموار سازند. اما این بار آنچه که رخ نموده است غلیان ملت‌ها به حکم بیداری اسلامی و ضدیت با نظام سرمایه‌داری غرب در برابر آن بسیار کُند و شکننده است.

.تحولات منطقه و وضعیت رژیم صهیونیستی

تحولات ، خیزش ها و جنبش های مردمی منطقه چه تاثیری بر رژیم صهیونیستی خواهد داشت؟ آیا این تحولات باعث ضعف بیشتر این رژیم شده یا به زعم برخی این فرآیند طرحی از قبل برنامه ریزی شده برای تقویت این رژیم می باشد. آیا می توان متصور بود که این موج بیداری سرزمین های اشغالی را نیز درنوردد؟ برای پاسخ به این سوالات بدون شک باید نگاهی به وضعیت روابط اسرائیل به ویژه با کشورهای عربی پس از جنگ شش روزه 1967م داشته باشیم. به طور کلی روابط رژیم صهیونیستی و کشورهای عرب در طول بیش از 4 دهه اخیر در چارچوب ساختاری می گنجد که پس از شکست اعراب از این رژیم در جنگ 6 روزه بنا شده بود. اعراب پس از شکست در این جنگ دچار نوعی سرخوردگی شدند که ماحصل آن در صحنه سیاست، تحکیم موقعیت رژیم های اقتدارگرایی بود که اگر در عرصه داخلی تمامیت خواه و خودکامه اما در عرصه خارجی به غایت محافظه کار بودند. بدون شک این وضعیت شرایط مناسبی را برای تل آویو ایجاد کرد که در کنار حمایت های بی دریغ واشنگتن ، موقعیت خود را روز به روز مستحکم تر کند. کشورهای محافظه کار عرب و در راس آن ها مصر عملا نوعی دیوار حفاظتی دور رژیم صهیونیستی بنا کرده بودند. سقوط مبارک ، فرار بن علی و تداوم حرکت های مردمی در منطقه در ابعاد سیاسی تاثیر نفوذ اسرائیل بر تصمیم گیری اعراب، به ویژه در محور مناقشات فلسطینی - اسرائیلی را کاهش داده است و طرح راهبردی رژیم صهیونیستی برای عادی سازی روابط با همه جهان عرب را در هاله ای از ابهام فرو برده است.

اگر چه دولت هایی که در مصر، تونس و لیبی بر سر کار خواهند آمد و این که چه رویکردی نسبت به اسرائیل داشته باشند در تعیین شرایط این رژیم در منطقه تاثیرگذار خواهد بود اما اگر نقطه مشترک خیزش های اخیر در کشورهای عربی را مطالبه برای پررنگ شدن نقش مردم در عرصه سیاسی و اجتماعی بدانیم دور از انتظار نیست که در آینده نزدیک حوزه سیاست خارجی نیز همچون دیگر حوزه ها تحت تاثیر مطالبات ملی و خواسته های افکار عمومی این کشورها قرار بگیرد. افکار عمومی که طی دهه های اخیر رویکردی متفاوت با حاکمان خود در حمایت از آرمان ملت فلسطین داشته اند. در این چارچوب جنبش های مردمی شکل گرفته درحوزه خاورمیانه و شمال آفریقا برای اسرائیل و آینده آن تهدیدی جدی محسوب می شود. حتی به جرات می توان گفت حاکمان تل آویو امروز با نگرانی به آن چه در سوریه می گذرد نیز می نگرند گرچه تضعیف اسد و مشغول شدن دولت دمشق با مشکلات داخلی برای اسرائیل گزینه ای مطلوب است اما هرگونه تغییر رژیم در سوریه با توجه به ترکیب مخالفان اسد که احتمال روی کارآمدن دولتی افراط گرا را تقویت می کند چندان موافق نظر سران رژیم صهیونیستی نیست.

نحوه مواجهه سران رژیم صهیونیستی با برخی خواسته هایی که در گذشته با آن ها شدیدتر برخورد می کردند از جمله بحث و اختلاف نظر در درون این رژیم بر سرعذرخواهی از ترکیه درباره حمله به کشتی مرمره و ناوگان آزادی، ارسال پالس هایی برای از سرگیری مذاکرات با طرف فلسطینی و ... نیز نشان از تضعیف موضع این رژیم به واسطه تحولات منطقه دارد.

طرح مسئله کشور مستقل فلسطین و ابراز تمایل برخی کشورهای غربی برای به رسمیت شناختن این کشور در سازمان ملل را نیز می توان واکنشی برای امتیازی حداقلی به طرف فلسطینی برای کاستن از فضای ضداسرائیلی در منطقه که پتانسیل های تبدیل شدن به یک حرکت فراگیر با توجه به آن چه در سالروز تاسیس این رژیم جعلی و سالروز جنگ 1967 شاهد بودیم را دارد، ارزیابی کرد. خارج از فضای ترسیم شده در بیرون از مرزهای این رژیم در داخل نیز ناملایمات و فشارهای مردمی علیه حاکمان تل آویو افزایش یافته است.

برای تحلیل حوادث اخیر و راهپیمایی گسترده در برخی شهرهای اسرائیل، توجه به ترکیب گروه های سیاسی داخلی این رژیم از جمله اقلیت در حال قدرت گیری یهودیان روس تبار و نقش آن ها در راهپیمایی های اخیر و همچنین وضعیت اجتماعی و اقتصادی «سفاردین ها» یا یهودیان آسیایی - آفریقایی در مقابل اشکنازی ها و یهودیان اروپایی تبار ضروری است اما در هر صورت این رژیم اگرچه سعی خواهد کرد از چنین مسائلی به عنوان گریزگاهی برای خروج از وضعیت موجود استفاده کند اما اگر در تحلیل نهایی نتواند به نیازهای واقعی آن ها پاسخ گوید بی تردید این اعتراض ها ادامه پیدا خواهد کرد. اسرائیل در مسیری قرار گرفته است که از یک سو شاهد تغییر و تحولات در ساختارهای داخلی کشورهای همجوار به ویژه مصر است،تغییراتی که لاجرم به سیاست خارجی این کشورها نیز تحمیل و رویه محافظه کارانه و تا حدی حمایت گرانه از این رژیم را بر هم خواهد زد و از سوی دیگر با ساکنانی روبه روست که دارای توقعات فزاینده ناشی از شعارهای صهیونیستی برای تشکیل یک دولت یهودی در تل آویو هستند. گرچه در تحلیل تغییرات سیاست جدید کشورهایی چون مصر در قبال رژیم صهیونیستی نباید جانب افراط را پیمود و انتظار مواجهه مستقیم این دولت ها با اسرائیل را داشت اما موج به وجود آمده در نزد افکار عمومی کشورهای منطقه به خوبی پتانسیل تبدیل شدن به یک حرکت فراگیر علیه رژیم صهیونیستی را دارد. حرکتی که انتظار می رود در روز جهانی قدس امسال بارقه های آن را مشاهده کرد.