فروپاشی سه ضلعی امنیت اسرائیل

    تقریباً نزدیک به یک قرن است از بدو دسیسه‌چینی و نطفه‌گذاری غرب برای تولد مولود ناپاک رژیم صهیونیستی می‌گذرد. در طول این مدت همواره راهبرد غرب در این منطقه‌ی حساس از جهان دو ویژگی و خصیصه بیشتر نداشته است: یکم، امنیت انرژی و دوم امنیت رژیم صهیونیستی. این رویکرد با وجود افول امپراطوری بریتانیای کبیر در سال 1971م و عقب‌نشینی آن از کلیه‌ متصرفات خود به ایالات متحده آمریکا واگذار شد و آمریکا نیز ظرف این چهار دهه همواره بر راهبرد بریتانیای کبیر که همان امنیت انرژی و امنیت رزیم صهیونیستی بوده پافشاری کرده است.البته ایالات متحده‌ آمریکا با ایفای نقش برتر و با ایجاد کمربند امنیتی از دوره‌ هایله سلاسی در اتیره به عنوان قدرت برتر و متضامن امنیت رژیم صهیونیستی عمل کرده است.
این ویژگی با انعقاد قرارداد ننگین کمپ دیوید در سال 1979م تقویت گردید و با انعقاد قرارداد خفت‌بار ملک حسین اردنی با رژیم صهیونیستی در دهه‌ 80 م پس از خاتمه بخشیدن به جنگ‌های ارتش‌های عربی علیه صهیونیست‌ها در سال 1973م که به اضمحلال کامل این ارتش‌ها انجامید، نقش بلامعارض رژیم صهیونیستی را در منطقه‌ی خاورمیانه به عنوان متحد استراتژیک ایالات متحده آمریکا تقویت بخشید.

این وضعیت بعدها با افول نظام دوقطبی و برچیده شدن اردوگاه شرق در سال 1991م به عنوان حامی اعراب در نزاع علیه صهیونیست‌ها بیش از پیش تقویت گردید و به زعم باطل غرب و رژیم صهیونیستی با ورود اعراب به ویژه سلطه ی فلسطین به مذاکرات بی‌نتیجه از اسلوتا آناپلیس و روند غیر مستقیم و مستقیم آن در دوره‌ی اوباما به دنبال هضم و جذب رژیم صهیونیستی در اراضی اشغالی بودند که نقشه‌ی آنان نقش بر آب شد و امروز رژیم صهیونیستی را به ورطه‌ی نابودی کشانده است.این‌که این مسیر پر فراز و فرود چگونه پدیدار گشته است، باید گفت ریشه و اساس این دستاورد شگرف و پیروزی بزرگ در نهضت مقدس رهبر کبیر انقلاب اسلامی(ره) است که همانا مبارزه‌ خستگی‌ناپذیر با جرثومه‌ی فساد و غده‌ی سرطانی صهیونیستی را آغاز کرد و امروزه به عنوان فرهنگ مقاومت در جای‌جای جهان علی‌الخصوص جهان اسلام نهادینه گشته است.بدین سان با پایداری انقلاب شکوهمند اسلامی نخستین ضلع از اضلاع سه‌گانه‌ی اتحاد استراتژیک با رژیم صهیونیستی در سال 1979م فرو ریخت و به یمن شگل‌گیری مقاومت پیروزی اسلامی در جنوب لبنان گام‌های بلند و استوار پیروزی یکی پس از دیگری از سال 2000م با عقب‌نشینی رژیم صهیونیستی به پشت مرزهای آبی در جنوب لبنان و سپس تابستان 2006 م در جنگ 33 روزه و در نهایت امر در زمستان 2008 در جنگ 22 روزه کامل گردید و شکست ارتش اسرائیل و تجسم شکست‌ناپذیری چهارمین قوه‌ی قهریه‌ی جهان حتمی و یقینی گشت.از این پس با تجاوز یگان دریایی رژیم صهیونیستی به کشتی مرمره در آب‌های آزاد بین‌المللی در سال 2009م که به کشته شدن 12 نفر از مسلمانان ترکیه و مجروح شدن نزدیک به 50 تن از حصارشکنان غزه‌ خونین انجامید ضلع دوم مثلث اتحاد استراتژیک با رژیم صهیونیستی نیز شکسته شد و بدین ترتیب میان ترکیه و رژیم صهیونیستی شکافی عمیق ایجاد کرد.با سقوط مبارک، مصر نیز به عنوان ضلع سوم این اتحاد شوم فرو ریخت و با سقوط پازل امنیتی رژیم صهیونیستی، سونامی ناامنی بر اراضی اشغالی مستولی گشته و چنان‌چه رهبر اتقلاب اسلامی اشاره کردند رژیم اشغالگر قدس امروزه در محاصره‌ی کشورهایی که برای مقابله با آن انگیزه دارند قرار گرفته است.
با سقوط مبارک دومینوی سیاسی جهان عرب کلید خورده است تا آن‌جا که یکی از فرماندهان ارتش صهیونیستی گفته است "اسرائیل پس از سقوط مبارک در آتش قرار گرفته است. " فهم این مفهوم با رخنه‌ی چهار جوان فلسطینی در روز نکبت (یوم النکبة) به قلب رژیم اسرائیل یعنی حیفا و تل‌آویو بدون برخورد با موانع امنیتی حکم آغاز شمارش معکوس نابودی رژیم صهیونیستی را دارد.با این وجود آمریکا و رژیم صهیونیستی در شرایط کنونی چاره‌ای جز عقب‌نشینی تاکتیکی و پذیرش مشروعیتی نیم‌بند با قیمومیت صهیونیست‌ها برای فلسطینیان نمی‌بینند تا بدین سان راه فرار رو به جلو را برای خود هموار سازند. اما این بار آنچه که رخ نموده است غلیان ملت‌ها به حکم بیداری اسلامی و ضدیت با نظام سرمایه‌داری غرب در برابر آن بسیار کُند و شکننده است.